× عشق آن نیست که یک دل به صد یار دهی عشق آن است که صد دل به یک یار دهی با سلام به تو که در درون قلبت جز مهربونی و صفا و صمیمیت چیزی نیست بیا و با من باش که منتظر نوشته های زیبایت هستم قطار می رود- تو می روی- تمام ایستگاه می رود-و من چقدر ساده ام که سالهای سال در انتظار تو کنار این قطار رفته ایستادام--و همچنان به نرده های ایستگاه تکیه داده ام اگر آنقدرخوشبختی که عاشق باشی ، عشقت را گرامی بدار ،آشیانه ای به آن بده الهه ناز

آدرس وبلاگ من

elahenaz.goohardasht.com

آدرس صفحه گوهردشت من

goohardasht.com/sepidee

گروهای عضو شده

كوردها

asheghane zendegi kon

elaheye_naz مشاهده تمام گروهاي

کجایی خیام تا از کوزه شکسته عشقت آب گوارای زندگانی بنوشیم

کجایی خیام تا از کوزه شکسته عشقت آب گوارای زندگانی بنوشیم

سعدی ! شیخ اجل ! استاد سخن ! امروز دیگر سخنان تو گپی به به گونه دیگر نیست

حافظ شاخ نباتت در این دوره زمانه فقط به درد فالگیران میخورد الا ایها الساقی کدام ساقی ؟

مولانای بزرگ از صدای سخن عشق تو دیگر شمسی شنوده نیست چون دیگر نه عشقی مانده و نه عاشقی چون همش هوس شدند

شیخ جام ! دیگر شمشیر دورویه تو هم بر این جماعت کارساز نیست چگونه تا بر در روم میتازی در حالی که در خانه ات نیاز به شمشیر دورویه تو بیشتر میرود ؟3

جواب من دلشکسته را کدام شاعر میتواند بدهد ؟

شعر که را مرهم کنم تا دلم دمی بیاساید ؟

برخیزید ای عاشقان ؟! ای خیام ؟! ای سعدی ؟!ای حافظ برخیزید و دوباره با اشعار نغزتان دلهای پاره پاره را بند بزنید که دیگر نه شعری عاشقانه هست و نه شاعری برای شعرش عاشق میخواهد که شعر امروزی و شاعر امروزی دنبال عشق نیست بلکه درم میخواهد و مالی که در سایه آن بیارامد و ریشی و سبیلی و مویی انبوه بر خود بسازد که منم شاعر ؟!

خسته شدم از این همه نامردی دوران ! این همه نفاق ! شعرهای آنان بوی درهم دارد ! برخیز از نظامی ! جامی هفتی دیگر برخوان بر این جماعت نادان !

حکیم تو چرا خفته ای سازی دیگر برای سهراب کوک کن و سیاوشی دیگر بساز ؟

خدایا چرا ؟ چرا؟ عطار بیدار شو فقط یکبار دیگر غزلی بساز

خدایا عاشقان را به حال خود وامگذار

به این شعر دمی بنگر عاشقان را بگذارید بنالند همه بهتر آن است که این قصه فراموش کنید .....آیا عاشقان فراموش شده اند؟...خدایا من فریاد در گلو دارم درد دارم خداوندا خدایا حافظی دیگر خیامی دیگر سنایی دیگری بر این جماعت سرد و بی روح بیاور تا سرودی دوباره از عشق بنوازند و ساقی عشق پیمانه هایش را از دردی پر کند که صدای خیام خاموش نشود

سه شنبه 14 تیر 1390 - 6:32:58 PM

عضویت در گوهردشت
رمز عبورم را فراموش کردم

نظر ها

moka8979

http://www.gegli.com

ارسال پيام

شنبه 14 آبان 1390 8:09:30 PM

سوغات غربت
سوغات غربت

اگـــر چه ازســفر دیر آمدم دیر		عـذابم می دهد بغض گلـوگیــر
نمی خواهم که دلگیرت کنم باز		اسیرشرح و تفســیرت کنم باز
از این تکـــرارها قلبــــم گرفته		ازاین جورزمان دردم گرفتـــه
ز حالـــم خواستی اما چه حالی		تلف شد زندگی درخشکســـالی
غریب آبــاد بود آنجــا که بودم		دلم کی شــاد بود آنجا که بودم
دوچشمم اشک وقلبم آه پرسوز		دراین سینه یکی داغ جگرسوز
کسی ازحال پردردم خبر نیست		غریبــی بدترازمن دربدرنیست
کسی در فکربغض شـــاپرک نیست		نصیب قلب عاشــق جزترک نیست
به روی سفـــــره ها نان ریا پر		به هرچشمی زموج کینـه ها پر
خدا درآن حوالی کی گذرداشت		زآوای مسلمـــــــانی خبرداشت
به باغ لحظه ها صد درد رویید		تبــربرشانه های زخـــــم کوبید
حقیقت نقش خود را در ریا برد		صفای وصل رنگش در جفـــا مرد
نپرسیــــدند حرف آخـــــــرم را		مسیـــــر کوچ سبـــــزباورم را
حریـــــم عشق را پیـــدا نکردند		تودانی خوب با ما تا نکــــردند
بهــــــارم را به دوش باد بردند		خــــزانی جای آن نزدم سپردند
صداقت را چه زود درخاک کـردند		فغــــانم برســـرافــــلاک کردند
زدنـــدآنان برای یادگـــــــــاری		به عمق ریشـــه ام صد زخم کاری
سفـــرخودرنج بی اندازه ام بود		سقوط لحظـــه های تازه ام بود
شبی که غم دوباره جار می زد		دلم آهستــــه خود را دارمی زد
شتـــابان خواند بادی سرد و ولگرد		غریبه زود از این بیغــــوله برگرد
توای همپـــــــای شبهای قدیمی		رفیق تاب و تبهــــــــای قدیمی
نگـــو سوغات راه خانه ات کو		هوای گریه دارم شانــه ات کو
دل شوریــده بی عشق تو دل نیست		ســــرای خانه اش جزخاک و گل نیست

elaheye_naz

http://elahenaz.gegli.com

ارسال پيام

سه شنبه 14 تیر 1390 7:12:31 PM

من مست و تو دیوانه ما را که برد خانه
صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه
در شهر یکی کس را هشیار نمیبینم
هر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانه
جانا به خرابات آ تا لذت جان بینی

جان را چه خوشی باشد بی صحبت جانانه
هر گوشه یکی مستی دستی زده بر دستی
وان ساقی سر مستی با ساغر شاهانه
ای لولی بربط زن تو مست تری یا من
ای پیش چو تو مستی افسون من افسانه
از خانه برون رفتم مستیم به پیش آمد
در هر نظرش مضمر صد گلشن و کاشانه
چون کشتی بی لنگر کژ میشدمژ می شد
وز حسرت او مرده صد عاقل و فرزانه
گفتم که رفیقی کن با من که منت خویشم
گفتا که بنشناسم من خویش ز بیگانه
گفتم زکجایی تو تمسخر زد و گفت
ای جان نیمیم ز ترکستان نیمیم ز فرغانه
نیمیم ز آب و گل نیمیم ز جان و دل
نیمیم لب دریا نیمی همه در دانه
من بی دل و دستارم در خانه خمارم
یک سینه سخن دارم هین شرح دهم یا نه
تو وقف خراباتی دخلت می و خرجت می
زین وقف به هشیاران مسپار یکی دانه
جانا به خرابات آ تا لذت جان بینی
جان را چه خوشی باشد بی صحبت جانانه